Oι Fly Theatre, η ομάδα που λίγα χρόνια πριν μας χάρισε τη θεατρική μαγεία της «Frida κι Άλλο» και τη συγκινητική αλήθεια της «Αγγελικής», επιστρέφει στα Γιάννενα με τη νέα πολυμεσική τους δημιουργία «Toku», στις 11, 12 & 13 Φεβρουαρίου στο Θέατρο «Καμπέρειο». Η Κατερίνα Δαμβόγλου και ο Robin Beer, μιλούν στο Ioanninaabout.gr για την παράσταση, μοιράζονται τις σκέψεις τους για την πανδημία και μας φωτίζουν άγνωστες πτυχές του “Toku”.
Συνέντευξη: Σέβη Ευθυμίου – Xρήστος Χαρίσης
Μετά τις πολύ επιτυχημένες παραστάσεις «Frida κι Άλλο» και την «Αγγελική» επιστρέφετε στα Γιάννενα με την παράσταση Toku. Τι θα δούμε επί σκηνής;
Θα δείτε μια ιστορία που προσπαθούμε να πούμε για δύο χρόνια. Αρχίσαμε να φτιάχνουμε το «Toku» πριν την πανδημία αλλά τα θέματα που έχουν γίνει τώρα επίκαιρα, τα νιώθαμε πολύ έντονα και εκείνη την περίοδο. Σε πρώτο επίπεδο αφορά την πανδημία του HIV, Εξού και ο άμεσος συσχετισμός με το τώρα. Αλλά, σε δεύτερο επίπεδο μιλά για την κατάχρηση εξουσίας, την κατηγοριοποίηση με σκοπό να διαχωρίσει, την δημιουργία φόβου και μίσους, το στίγμα πίσω από το στίγμα. Στο «Toku» ακολουθούμε έναν χαρακτήρα που ρίχνετε σε μια ρουφήχτρα αυτών των ερωτήσεων. Ωστόσο, παρόλο που τα θέματα της παράστασης είναι αρκετά σκληρά, θα τα πούμε με την δικιά μας θεατρική γλώσσα ελαφρότητας, χιούμορ και πολυμέσων.
Πως νιώθετε με την επανεκκίνηση των θεατρικών πραγμάτων μετά από όλο αυτό το διάστημα αποχής λόγω του covid-19;
Αν μου επιτρέπετε, θα έλεγα ότι, εκτός από μερικές εμπορικές παραγωγές, δεν έχουμε βιώσει μια επανεκκίνηση θεάτρου ακόμα. Οι μόνο χώρες στις οποίες έχουν δει μια τέτοια κίνηση είναι αυτές που υποστηρίζουν την τέχνη με έναν τρόπο που στην Ελλάδα δεν υπάρχει, ή δεν μπορεί να υπάρχει προς το παρόν. Η τέχνη δεν μπορεί να αναπνέει αν πνίγεται μέσα στην εμπορική αγορά. Χρειαζόμαστε μια σωστή κατανόηση στο υψηλότερο επίπεδο της κυβέρνησης για την αξία της τέχνης. Δεν είναι απλώς άλλο ένα προϊόν. Θέλει συγκεκριμένη φροντίδα για να φροντίζει.
Το έργο αυτό, το εμπνευστήκατε πριν την πανδημία. Το γεγονός ότι τελικά γίναμε μάρτυρες μιας πανδημίας ήταν κάτι που αποτέλεσε για εσάς κίνητρο ή τροχοπέδη;
Τροχοπέδη στο υλικό επίπεδο, κίνητρο στο πνευματικό… Όποια εμπειρία βιώνουμε, κακή και καλή, έχει μέσα της την ικανότητα να μας διδάσκει. Βέβαια, μας έφερε αντιμέτωπους με βασικές ερωτήσεις για τις επιλογές ζωής ως καλλιτέχνες. Ακόμα, όμως, έχουμε έντονη την εντύπωση ότι η “αλήθεια” αυτής της περιόδου δεν είναι ξεκάθαρη ακόμα. Ίσως χρειαστεί να περάσουν αρκετά χρόνια για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτή η περίοδος.
Ποιος είναι ο Τoku; Και γιατί χρησιμοποιήσατε το σώμα μιας κούκλας να μας αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Η κούκλα για μας είναι ένα πολύτιμο θεατρικό εργαλείο που δημιουργεί μια πολύ χρήσιμη απόσταση μεταξύ κοινού και σκηνής. Μας επιτρέπει να ρίχνουμε τα πιο βαθιά θέματα πάνω της χωρίς να κουράζουμε το κοινό μας. Για τον Toku αυτό είναι σημαντικό, γιατί αντί για να φορτώσουμε έναν ηθοποιό με το βάρος μιας τέτοιας ιστορίας, οι τρεις κουκλοπαίχτες μπορούν να το μοιραστούν. Ο Toku είναι ο καθένας από εμάς. Συμβολίζει κάθε ανθρώπινο αγώνα (ή αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως αγώνα!) και μας δείχνει τον δρόμο πίσω στην υγεία, στην σταθερότητα και στην ευτυχία.
Μας παρουσιάζετε γι ακόμη μια φορά μια πολυμεσική παράσταση. Με ποιον τρόπο παντρεύονται όλα τα ψηφιακά μέσα και μας οδηγούν στο αποτέλεσμα που ονομάζεται Toku;
Ανοίγουμε το κουτί των παιχνιδιών, παίζουμε, και αυτό που αντιλαμβάνεστε ως “πολυμέσα” είναι απλώς το αποτέλεσμα. Ναι – έχουμε τα πάντα εκεί μέσα σε αυτό το κουτί: Κίνηση, κείμενο, βίντεο, ήχο και φως. Ωστόσο, δεν τα σκεφτόμαστε ποτέ ως ξεχωριστά στοιχεία. Η εστίασή μας είναι πάντα στην ιστορία. Τι θέλει η κάθε στιγμή; Κάτι στο βίντεο; Κάτι στον ήχο; Και τα δύο; Επίσης, αντί να “ντύσουμε” ένα κείμενο με βίντεο ή φως την τελευταία στιγμή, έχουμε μπροστά μας όλα τα εργαλεία από την αρχή. Έτσι σε κανένα από τα στοιχεία δεν δίνεται περισσότερη έμφαση από τα άλλα.
Ποιο είναι το σχόλιο που έχετε ακούσει μέχρι στιγμής και σας έχει συγκινήσει περισσότερο;
Μια κυρία μας είπε, “Με έχετε αλλάξει. Με έχετε ανοίξει. Βγαίνοντας από αυτή την παράσταση, αντιλήφθηκα την προκατάληψη μου τα τελευταία χρόνια. Μου έχετε δώσει τροφή για σκέψη για την ψυχή. Ευχαριστώ.”