Δύο χρόνια πέρασαν από την ημέρα της τραγωδίας των Τεμπών και Κανείς δεν ξέχνα. Και τίποτα δεν ξεχνιέται.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στους δρόμους, έγιναν οι φωνές όσων έχουν σωπάσει, διεκδικώντας οξυγόνο, αναζητώντας την αλήθεια και την δικαιοσύνη, αποδεικνύοντας πως ο λαός έχει δύναμη κι όταν ενώνεται είναι ικανός για το πιο σπουδαίο.
Η ατμόσφαιρα είχε στον αέρα από το πρωί – το μύριζες, το ένιωθες- είχε την Άνοιξη στο κατώφλι της, αυτή την Άνοιξη που πριν δυο χρόνια δεν ήρθε, αλλά σταμάτησε βίαια στις ράγες της μοιραίας αμαξοστοιχίας.
Σήμερα όμως η μέρα είχε μπόλικο οξυγόνο παντού τριγύρω. Και ίσως να είναι ο προάγγελος μιας σπουδαίας ημέρας, μιας μάχης που θα κερδηθεί, όπως οφείλεται άλλωστε, στις τόσες ζωές που χάθηκαν άδικα, εκείνο το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών από μωρά μέχρι ηλικιωμένους κατέκλυσαν τις πλατείες όλες της Ελλάδας, κάνοντας την συγκέντρωση αυτή, ίσως την πιο μεγαλειώδη συγκέντρωση των τελευταίων ετών.
Είναι οι τρεμάμενες φωνές των παιδιών που ζητούν δικαίωση
Είναι τα υγρά από την αδικία μάτια, που ψάχνουν για δικαιοσύνη
Είναι αυτό το άδικο που ανεβαίνει σαν κόμπος στον λαιμό και δεν αφήνει περιθώριο επιλογής
Είναι τα χέρια μας που ενώνονται σφιχτά και ζητούν την αλήθεια
Κείμενο: Σέβη Ευθυμίου